معنای اصطلاحی: جمع آن "خوارج" است که در اصطلاح به فرقه ای گفته می شود که بر امام على علیه السلام و رضی الله عنه خروج کردند و کسانی را که ضد حاکم قیام می کنند را «خوارج» مىگویند. (آذرتاش و آذرنوش/ص:251 و فرهنگ لاروس/ ج1/ ص 881)
خوارج در مقابل جماعت است و در احادیث جماعت به دو معنا آمده است:
(به ادامه مطلب بروید)
بسیاری از علما و مبلغان دین بر این باورند که اختلاف مسلمانان و علما
رحمت است و برای این سخن خود به این روایت استناد می کنند که رسول الله
فرموده است: «اختلاف أمتی رحمة»: ( اختلاف امت من رحمت است).
به همین جهت تصمیم گرفتم تحقیقی روی این روایت انجام دهم و مطالبی در این خصوص بنویسم. امید است که مفید واقع گردد.
این حدیث از دو جهت مردود است:
(به دامه مطلب بروید)
یکی از مسایل اختلافی که بعد از گذشت عصر رسول الله و صحابه بین امت اسلام به وجود آمد، مساله ی زنده بودن رسول الله صلی الله علیه و سلم می باشد. همه ی مسلمانان معتقدند که انبیاء در قبرشان زنده هستند اما زنده بودن و حیات آنها چگونه است مورد بحث است.
عده ای معتقدند انبیاء در قبرشان حیات برزخی دارند و در مقابل گروهی ادعا می کنند که انبیاء در قبرشان زنده هستند و حیات دنیوی دارند که در واقع چنین ادعایی صحیح و قابل قبول نیست و صحیح همین است که بگوییم انبیاء حیات برزخی دارند. به همین جهت در این نوشتار قصد دارم به بررسی این مساله بپردازم.
قبل از پرداختن به این بحث لازم است بدانیم کسانی که مساله حیات دنیوی انبیاء در قبرشان را مطرح می کنند، به احادیثی از جمله این حدیث «الأنبیاء أحیاء فی قبورهم یصلون» (مسند أبی یعلى/ ش:3425): «پیامبران در قبرهایشان زنده هستند و نماز می خوانند» و... استناد می کنند که برخی از دلایل شان ضعیف و برخی هم مانند همین حدیثی که به آن اشاره کردم صحیح است. ادامه مطلب ...
همان طور که در مقاله "آتئیست یا اتئیسم
چیست" گفتم قصد دارم إن شاء الله به شبهات ملحدین پاسخ دهم اما قبل از طرح
شبهات و پاسخ به آنها لازم دانستم نکته ای را پیرامون کلمه "شبهه" عرض
کنم.
در ابتدا باید بدانیم که شبهه به چه معناست؟ امیرمومنان علی رضی الله عنه و علیه السلام در مورد کلمه "شبهه"
می فرماید: «وَ إِنَّمَا سُمِّیَتِ اَلشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ
اَلْحَقَّ»: (شبهه را به خاطر این شبهه نامیدند چون شباهت به حق دارد ). (نهج البلاغه/ خطبه
38 و شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید/ ج1ص، 607) به همین جهت چون سخنان اهل باطل شبیه به سخنان حق است به آن «شبهه» می
گویند و به سخنانی که مردم را به حق می رساند « دلیل» گفته می شود .
شبهه می تواند توسط افراد و تفکرات مختلفی مطرح شود اما گاهی شبهات پا را
فراتر می گذارد تا جایی که برخی از ملحدین وجود خدا را زیر سوال می برند و آیات
قرآن را با یکدیگر متناقض می دانند که إن شاء الله قصد دارم به بررسی شبهات و پاسخ
به آنها بپردازم.
(به ادامه مطلب بروید)
همه ی ما موظف هستیم که به عقائد وافکار یکدیگر احترام بگذاریم اما این نکته را باید متذکر شوم که انتقاد کردن به معنای توهین نیست چرا که اگر انتقاد براساس پایه های علمی و به دور از فحاشی، اهانت و تکفیر باشد نه تنها ایرادی ندارد بلکه باعث پیشرفت جامعه ی اسلامی می شود واین موضوع را شما در عصر سلف صالح زیاد می بینید.
چنانچه در عصر ائمه ی اربعه می بینیم که شاگردان یک مکتب، بنیان گذار آن مکتب را مورد نقد قرار می دادند و یکدیگر را با ارائه دلائل نقد می کردند و این برای آنها عیب نبود و این مساله هم توهین و بی احترامی نسبت به بزرگان و استادانشان محسوب نمی شد برخلاف باور عده ای که می گویند نباید روی حرف بزرگان و ائمه حرفی زد و نقد اشتباهات بزرگان و علما را یک جرم و توهین می دانند.
درحالی که امام ابویوسف و امام محمد در یک سوم مذهب یا بیش از آن با امام ابوحنیفه مخالف بودند و با ارائه ی دلیل نظریات یکدیگر را مورد نقد قرار می دادند و این اختلاف و نقدهای آنها سبب دوری و دشمنی آنها نشد بلکه باعث پیشرفت شان هم شد و امام ابوحنیفه هم شاگردانش را به خاطر مخالفت با وی از کلاس اخراج نکرد و به آنها برچسب نزد و آنها را منحرف خطاب نکرد.
به همین جهت این موضوع سبب شد تا علوم شرعی و احکام فقهی به جایی دست یابد که حتی بعد از گذشت بیش از هزار سال آراء و نظریات آن بزرگ مردان مورد استفاده وتوجه علما و اندیشمندان قرار گیرد. آری عصر ائمه ی اربعه عصر پیشرفت علمی بود که شاید جهان اسلام تا قیامت هم چنین عصری را تجربه نکند.
اما متاسفانه در برخی حوزه ها که ادعای پیروی از مذاهب و ائمه اربعه را دارند مشاهده شده است که طلاب را به خاطر مباحث علمی و اختلاف نظرهای فقهی که با استادش داشته است، با برچسب های مختلف مورد توهین قرار داده و آنها را اخراج کرده اند در حالی که امام ابوحنیفه رحمه الله با شاگردانش در مسایلی که با یکدیگر اختلاف داشتند چنین برخوردی نکرد.
رحمهم الله تعالی و رضی الله تعالی عنهم.
همان طور که می دانید دین مبین اسلام دین برتر و کاملی است و در حقیقت الله متعال با در نظر گرفتن شرایط افراد و جامعه، با فرستادن قرآن برنامه و قانون زندگی را به بشر معرفی کرده است.
خوب طبیعی است که در این میان افرادی از روی جهل و نادانی با اسلام و قرآن مخالفت می کنند اگرچه برخی از این افراد تحصیل کرده و حتی دانشمند هستند.
این مخالفت ها و دشمنی ها با اسلام و قرآن از همان ابتدای ظهور اسلام وجود داشته و دارد و خواهد داشت پس این دشمنی ها و مخالفت ها تازگی ندارد. در طول تاریخ افراد مختلفی با اسم های مختلفی با اسلام و قرآن مخالفت کردند و با ایجاد شبهات نسبت به آیات و احکام قرآن ذهن مسلمانان و جوامع اسلامی را به انحراف کشیدند که این مساله می تواند علت های مختلفی داشته باشد. ادامه مطلب ...
در پست قبلی بحثی داشتیم با عنوان "چند همسری". در آن مقاله گفتیم که معمولا مردان بیشتر در معرض آسیب و از بین رفتن هستند که این مساله عوامل مختلفی می تواند داشته باشد و این مساله سبب می شود تا جمعیت مردان نسبت به زنان کمتر باشد و زنان بیوه و بی سرپرست شوند که در پست های بعدی به آن خواهم پرداخت.
خوب طبیعتا افرادی هستند که به این بحث اعتراض دارند و
با مساله ی چندهمسری مخالف هستند به همین جهت در این پست به بررسی و پاسخ یک
اعتراض خواهم پرداخت.
ادامه مطلب ...
مساله چند همسری یک قانون است که با نوع ضرورت طبیعی اجرا می شود، به طوری که اگر کسی با این قانون مخالفت کند دچار مشکلات و گرفتاری های بسیاری خواهد شد.
به عنوان مثال: در برخی از کشورها چون: آلمان و انگلیس و ... جمعیت زنان بیش از مردان است که این رشد جمعیت زنان عوامل زیادی دارد که از جمله آنها می توان به جنگ های جهانی و کشته شدن هزاران سرباز مرد اشاره کرد. خوب در چنین شرایطی و با کم شدن جمعیت مردان، جامعه با زنان بی همسر و بدون سرپرست روبرو می شود و این سبب به وجود آمدن مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی می شود و یکی از مهمترین عوامل گسترش فحشاء پس از جنگ های جهانی همین مساله بود که زنان برای رفع نیازهای جنسی خود دچار انحراف شدند.
در چنین شرایطی اسلام بحث چند همسری را به شرط رعایت عدالت پیشنهاد می کند و جامعه را از انحراف اخلاقی و فساد و تباهی نجات می دهد. ادامه مطلب ...