همرنگ شدن با جماعت به چه قیمتی؟

یکی از اشتباهات رایج بین مردم و جامعه این است که هرچه می شود می گویند: مانند اکثریت باش!
به عبارتی دیگر: گرخواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت باش.
و این اصطلاح در موارد زیادی به کار می رود.
به عنوان مثال: اگر خانمی در جامعه و محیطی که بی عفتی و بی حجابی است بخواهد چادر بپوشد و حجاب داشته باشد، اطرافیانش می گویند: تو هم مانند بقیه باش!
یا جوانی که بخواهد پوشش و ظاهری اسلامی داشته باشد، دوستانش به او می گویند: این چه وضع و ظاهری است؟ تو هم مثل همه جوانان تیپ بزن و لباس بپوش!
 این در حالی است که قرآن، همواره "اکثریت" را مذمت کرده است و می فرماید:
«أکثر الناس ﻻ‌ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ»: «بیشتر مردم نمی دانند»
«أکثر الناس ﻻ‌ ﻳﺸﻜﺮﻭﻥ»: «بیشتر مردم ناسپاس هستند»
«أکثر الناس ﻻ‌ ﻳﺆﻣﻨﻮﻥ»: «بیشتر مردم ایمان نمی آورند»
«أکثرهم ﻓﺎﺳﻘﻮﻥ»: «بیشترشان گناه کار و فاسق هستند»
«أکثرهم ﻳﺠﻬﻠﻮﻥ»: «بیشترشان نمی دانند»
«أکثرهم ﻻ‌ ﻳﻌﻘﻠﻮﻥ»: «بیشترشان نمی فهمند»
«أکثرهم ﻻ‌ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ»: «بیشترشان نمی شنوند»
اما در مورد "اقلیت" می فرماید:
«ﻭﻗﻠﻴﻞ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻱ ﺍﻟﺸﻜﻮﺭ»: «اندکی از بندگانم سپاسگزارند»
«ﻭﻣﺎ ﺁﻣﻦ ﻣﻌﻪ ﺇﻻ‌ ﻗﻠﻴﻞ»: «و جز تعداد اندکی همراه او ایمان نیاورده بودند»
«فقلیلا ما یؤمنون»: «کمتر ایمان می آورند»
«فلا یؤمنون الا قلیلا»: «جز تعداد اندکی ایمان نمی آورند»
«ولایذکرون الله الا قلیلا»: «جز تعداد اندکی به عبادت الله نمی پردازند»
حال سوال این است: همرنگ شدن با جماعت (اکثریت) به چه قیمتی؟
با جماعت و اکثریتی که برخلاف دستورات الهی و راه و روش رسول الله صلی الله علیه و سلم عمل می کنند!

بنی آدم اعضای یکدیگرند!

چند روزی است از زلزله در غرب کشور می گذرد. آن قدر این حادثه تلخ بود و تلفات جانی و خسارات مالی داشت که همه ی ایران و حتی دنیا را اندوهگین کرد که گویا این اتفاق برای خود و خانواده شان افتاده است.
و هرکس به نوعی برای مردم مناطق زلزله زده به فکر کمک بود تا جایی که دیدم روستاییانی که در شرایط بد اقتصادی هستند از آنچه که داشتند دریغ نکرده و برای مناطق زلزله زده فرستادند.
این حس قشنگ انسان دوستانه مرا یاد شعر زیبا و مشهور سعدی رحمه الله انداخت که می گوید:
بنی آدم اعضای یک یکدیگرند / که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوى به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار
در این دو بیت شعر شاهد چند آموزش روشن انسان مداری هستیم:

1- برابری انسان ها

2- به هم پیوسته بودن انسان ها
3- همبستگی انسان ها
4- همدردی با یکدیگر

5- مسئولیت پذیری

این ها آموزش هایی است که یک مکتب انسان مدار به ما می آموزد تا بدانیم که به عنوان انسان همگی مشابهت ذاتی داریم، سرنوشت مان به یکدیگر وابسته است، درد دیگری را باید درد خود بدانیم، انسان ها را دوست بداریم و نسبت به رنج بشر بی تفاوت نبوده و تا پایان دادن به آن، آرام و قرار نداشته باشیم.
امیدوارم این همبستگی و همدردی بین همه انسان ها از اینی که هست بیشتر شود و مصداق ادامه ی این شعر سعدی که می گوید: «تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی» نباشیم.
و إن شاء الله دیگر شاهد حوادث تلخ، جنگ و خون ریزی و برادر و انسان کشی نباشیم و دنیا را پر از صلح و امنیت کنیم.

گریه کردن برای اموات

سوال: آیا پیامبر گریه برای مرده را منع کرده است؟ 
جواب: رسول الله صلی الله علیه و سلم نه تنها از گریه کردن برای غم از دست دادن کسی منع نکرده است بلکه خود ایشان در غم از دست دادن عزیزان شان گریه کرده است.
به عنوان مثال: ابن عمر می گوید: سعد بن عباده بیمار شد و رسول الله صلی الله علیه وسلم همراه تعدادی از یارانش به دیدن او رفتند. وقتی داخل خانه شدند، دیدند او بیهوش است. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: آیا مرده است؟
گفتند: نه یا رسول الله صلی الله علیه وسلم! و رسول الله صلی الله علیه وسلم گریست و چون جمع حاضر گریه ی رسول الله صلی الله علیه وسلم را دیدند، گریستند.
سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: خداوند متعال به اشک چشم و اندوه دل عذاب نمی کند ولی به این (به زبانش اشاره نمود) عذاب و یا رحم می کند. (متفق علیه)
از این حدیث ثابت می شود که گریه کردن و اندوهگین بودن برای کسی که مرده است اشکالی ندارد اما خود را زدن، لباس پاره کردن و حرف های نادرست زدن هنگام مصیبت جایز نیست.
در حدیثی رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «لَیْسَ مِنَّا مَنْ ضَرَبَ الخُدُود، وشَقَّ الجُیُوب، ودَعا بِدَعْوَى الجَاهِلیةِ»: «کسی بر صورت بزند و گریبان چاک دهد و دعاهای جاهلیت را بخواند از ما نیست».(متفق علیه)
بنابراین گریه کردن و غمگین بودن برای کسی که وفات کرده است اشکالی ندارد اما به شرطی که این گریه و غم با کارهای خلاف شرع و حرف های نادرست همراه نباشد.

والله اعلم و بالله التوفیق

حقیقت مکالمه خسروپرویز و سفیر رسول الله چیست؟

مدتی است در فضای مجازی متنی منتشر شده است که در ابتدای آن متن آمده است: «تنها سکانس دیدنى (٣٠ ثانیه) از فیلم محمد رسول الله که مکالمات خسرو شاه ایران در صدا و سیمای جمهوری اسلامی حذف گردیده است».
و در ادامه متن گفت و گویی میان خسرو پرویز و پیک رسول الله صلی الله علیه و سلم آمده است و در این گفت و گو مطالبی از جمله بحث زنان و فرهنگ و... بیان شده است به طوری که گویا اسلام نه تنها چیز جدیدی برای ایران نداشت بلکه قرن‌ها از فرهنگ ایران عقب تر بوده!
و در پایان این پیام آمده است: «و این چنین شد که خسروپرویز آن نامه را پاره کرد و گفت: اگر شما الان می خواهید راه انسانیت را بما نشان بدهید ما ۱۱۰۰ سال پیش آن را یافتیم»!
در پاسخ به این متن و پیام باید بگویم: دو مطلب دروغ در این متن و پیام وجود دارد: