بنی آدم اعضای یکدیگرند!

چند روزی است از زلزله در غرب کشور می گذرد. آن قدر این حادثه تلخ بود و تلفات جانی و خسارات مالی داشت که همه ی ایران و حتی دنیا را اندوهگین کرد که گویا این اتفاق برای خود و خانواده شان افتاده است.
و هرکس به نوعی برای مردم مناطق زلزله زده به فکر کمک بود تا جایی که دیدم روستاییانی که در شرایط بد اقتصادی هستند از آنچه که داشتند دریغ نکرده و برای مناطق زلزله زده فرستادند.
این حس قشنگ انسان دوستانه مرا یاد شعر زیبا و مشهور سعدی رحمه الله انداخت که می گوید:
بنی آدم اعضای یک یکدیگرند / که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوى به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار
در این دو بیت شعر شاهد چند آموزش روشن انسان مداری هستیم:

1- برابری انسان ها

2- به هم پیوسته بودن انسان ها
3- همبستگی انسان ها
4- همدردی با یکدیگر

5- مسئولیت پذیری

این ها آموزش هایی است که یک مکتب انسان مدار به ما می آموزد تا بدانیم که به عنوان انسان همگی مشابهت ذاتی داریم، سرنوشت مان به یکدیگر وابسته است، درد دیگری را باید درد خود بدانیم، انسان ها را دوست بداریم و نسبت به رنج بشر بی تفاوت نبوده و تا پایان دادن به آن، آرام و قرار نداشته باشیم.
امیدوارم این همبستگی و همدردی بین همه انسان ها از اینی که هست بیشتر شود و مصداق ادامه ی این شعر سعدی که می گوید: «تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی» نباشیم.
و إن شاء الله دیگر شاهد حوادث تلخ، جنگ و خون ریزی و برادر و انسان کشی نباشیم و دنیا را پر از صلح و امنیت کنیم.