ماه مبارک رمضان تمام شد و حالا باید بررسی کرد که این روزه هایی که گرفتیم و این عباداتی را که در ماه رمضان انجام دادیم تا چه اندازه مورد قبول خداوند بوده و تا چه اندازه این عبادات در عملکرد و زندگی ما بعد از رمضان تأثیرگذار است.
اگر بعد از رمضان دوباره به نامحرم و ناموس دیگران نگاه کردی، بدان در رمضان فقط تشنه و گرسنه بودی.
اگر بعد از رمضان احساس کردی فقط به دست آوردن پول برایت مهم است و گران فروشی و کم فروشی کردی، این یعنی فقط گرسنه و تشنه بودی.
اگر بعد از رمضان نسبت به خواندن نماز سستی و تنبلی کردی بدان در رمضان فقط تشنه و گرسنه بودی.
اگر بعد از رمضان نسبت به نیازمندان بی تفاوت بودی و به آنها کمک نکردی بدان در رمضان فقط تشنه و گرسنه بودی.
اگر بعد از رمضان نسبت به انجام گناهان بی تفاوت بودی و به راحتی هر گناهی کردی بدان در رمضان فقط تشنه و گرسنه بودی.
چون فلسفه گرفتن روزه این است که ما به تقوا برسیم.
چنانچه خداوند می فرماید: «یاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» (بقره/183)
«ای کسانی که ایمان آورده اید! روزه بر شما فرض شده است همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند؛ فرض شد،باشد تا تقوا پیشه سازید».
خداوند در این آیه نفرمود: روزه بر شما فرض شد ... باشد که تشنه شوید؟ یا این که گرسنگی بکشید؟
بلکه فرمود: باشد که با تقوا شوید.
و تقوا یعنی: دوری از گناهان و انجام اوامر و دوری از نواهی الهی.
بنابراین اگر بعد از رمضان این چنین بودیم پس به تقوا رسیدیم و توانسته ایم خود را اصلاح کنیم.
روزه با دهان، شکم و دست و پا کار ندارد، کار روزه با قلب است.
یعنی اگر روزه گرفتیم و قلب مان تحت تاثیر قرار گرفت در واقع به حقیقت روزه دست یافته ایم!