پاسخ به شبهات ملحدین

همان طور که در مقاله "آتئیست یا اتئیسم چیست" گفتم قصد دارم إن شاء الله به شبهات ملحدین پاسخ دهم اما قبل از طرح شبهات و پاسخ به آنها لازم دانستم نکته ای را پیرامون کلمه "شبهه" عرض کنم.

در ابتدا باید بدانیم که شبهه به چه معناست؟

امیرمومنان علی رضی الله عنه و علیه السلام در مورد کلمه "شبهه" می فرماید: «وَ إِنَّمَا سُمِّیَتِ اَلشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ اَلْحَقَّ»: (شبهه را به خاطر این شبهه نامیدند چون شباهت به حق دارد ). (نهج البلاغه/ خطبه 38 و شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید/ ج1ص، 607)

توضیح: کسی که بر راه و روش باطل است طوری سخنان خود را تنظیم می کند که مردم آن سخن را حق می پندارند در حالی که حقیقت چیز دیگری است.

به همین جهت چون سخنان اهل باطل شبیه به سخنان حق است به آن «شبهه» می گویند و به سخنانی که مردم را به حق می رساند « دلیل» گفته می شود .

شبهه می تواند توسط افراد و تفکرات مختلفی مطرح شود اما گاهی شبهات پا را فراتر می گذارد تا جایی که برخی از ملحدین وجود خدا را زیر سوال می برند و آیات قرآن را با یکدیگر متناقض می دانند که إن شاء الله قصد دارم به بررسی شبهات و پاسخ به آنها بپردازم.

(به ادامه مطلب بروید)

طرح شبهه: در سوره (نور / 5) گفته شده است: کسانی که به زنان تهمت ناپاکی می زنند بخشیده می شوند اما در همان سوره آیه 23 می گوید: بخشیده نمی شوند!

پاسخ به شبهه:

در ابتدا باید بگویم: در واقع کسی که چنین شبهه ای را مطرح می کند می خواهد بگوید که العیاذبالله خداوند دچار تناقض گویی شده است در حالی که هرکس قرآن را با دقت مطالعه کرده باشد خواهد دانست که این سخن دروغ و باطل است. زیرا در فهم آیات قرآن نیاز به این است که قبل و بعد آیه هم مورد توجه قرار گیرد و حتی در برخی موارد باید به تفاسیر و احادیث رجوع کرد تا فهم و معنای آیه را متوجه شویم. پس در برخی موارد قبل و بعد آیات در فهم آیات بسیار مهم است.

اما بررسی این شبهه:

الله متعال در آیات سوره نور احکام شخصی که به زن پاکدامن و مومن تهمت زنا می زند را بیان کرده است اما متاسفانه دشمنان اسلام و قرآن بدون توجه به آیات دیگر،  قرآن را متهم به تناقض گویی می کنند.

الله متعال در سوره نور آیه 5 می فرماید: «إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»: (مگر کسانی که توبه کنند چرا که خداوند آمرزگار و مهربان است) اما در آیه 23 می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ»: (کسانی که زنان پاکدامن بی خبر ایماندار را به زنا متّهم می سازند  در دنیا و آخرت از رحمت خدا دور و عذاب عظیمی دارند).

شاید از  ظاهر آیات این چنین معلوم می شود که این دو آیه با یکدیگر تناقض دارند اما وقتی به آیه قبل مراجعه می کنیم مشخص می شود که در چه صورت شخص تهمت زننده بخشیده و در چه صورت بخشیده نمی شود.

حال بنده آیه 4 و5 سوره نور را در کنار یکدیگر قرار می دهم تا حقیقت روشن شود:

«وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (4) إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (5)»: (کسانی که به زنان پاکدامن نسبت زنا می دهند  سپس چهار گواه (بر ادّعای خود نمی آورند به ایشان هشتاد تازیانه بزنید و هرگز گواهی دادن آنان را نپذیرید و چنین کسانی فاسق هستند (4) مگر کسانی که (قبل از حدّ) توبه کنند (و پشیمانی خود را اظهار نمایند و دیگر تهمت نزنند که خداوند در این صورت از ایشان صرف نظر می فرماید) چرا که خداوند آمرزگار و مهربان است).

همان طور که ملاحظه کردید خداوند فرمود اگر شخصی به زن پاکدامنی تهمت زنا زد و برای اثبات ادعای خودش چهار شاهد نتوانست بیاورد هشتاد ضربه شلاق به عنوان مجازات باید بخورد اما اگر شخصی تهمت زد و قبل از اجرای حد از تهمتی که زده بود پشیمان شد و توبه کرد در چنین صورتی الله متعال او را می بخشد.

اما در صورتی که نتوانست تهمت خودش را ثابت کند و بر گفته ی خود اصرار داشت و از کار خود توبه نکرد و به تهمتش ادامه داد در چنین صورتی آن شخص ملعون است و خداوند برای چنین شخصی عذابی را در نظر گرفته است و این همان آیه 23 سوره نور است که می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ»: (کسانی که زنان پاکدامن بی خبر ایماندار را به زنا متّهم می سازند  در دنیا و آخرت از رحمت خدا دور و عذاب عظیمی دارند).

خلاصه:

به این ترتیب خداوند در آیه 5 سوره نور کسی را که از تهمتی که زده است رجوع کند و توبه کند، می بخشد اما اگر فردی از تهمتی که نتوانسته آن را ثابت کند، توبه نکند در چنین صورتی بخشیده نمی شود. پس بین این دو آیه هیچ تناقضی وجود ندارد.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد