محبت به حضرت علی نشانه ی ایمان است

سوال: آیا حدیث «لایحبنی الا مومن و لایغضبنی الا منافق» صحیح است و در مورد چه کسی است؟
جواب: این روایت صحیح است و در مورد حضرت علی رضی الله عنه می باشد.
 این حدیث را امام مسلم و امام نسایی روایت کرده اند که به این شرح است:
زر بن حبیش می گوید که علی رضی الله عنه گفت: «وَالَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ، إِنَّهُ لَعَهْدُ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِلَیَّ: أَنْ لَا یُحِبَّنِی إِلَّا مُؤْمِنٌ وَلَا یُبْغِضَنِی إِلَّا مُنَافِقٌ»: «قسم به آن کسی که دانه ها را شکافت و روح را آفرید، رسول الله صلی الله علیه و سلم در مورد من فرمود: مرا دوست ندارد جز مؤمن و کینه ام در دل ندارد جز منافق». (صحیح مسلم/ ش:131 و سنن نسائی/ ش:8097)
 این حدیث بر فضیلت حضرت علی رضی الله عنه اشاره دارد که دوست داشتن ایشان نشانه ی ایمان است و بغض و کینه داشتن نسبت به ایشان نشانه ی منافق بودن است و در مورد این مساله احادیث زیادی روایت شده است.
والله اعلم و بالله التوفیق

منکرین حدیث

سنت یا حدیث بعد از قرآن دومین اصل و منبع در شریعت اسلام به شمار می رود و همه ی مسلمانان به این مساله معتقدند. اما عده ای از مسلمانان که از افکار غرب تحت تاثیر قرار گرفتند این نظریه را مطرح کردند که حدیث به عنوان یک اصل مستقل مورد پذیرش نیست و حجیت حدیث را منکر شدند به همین جهت عمل به حدیث را ضروری نمی دانند و فقط به قرآن اکتفا می کنند. البته تاریخ ظهور چنین افکاری به عهد تابعین بر می گردد که خلاصه ی آن به این شرح است: 

حکم لعن یزید و فاسق بودن وی

هر فرد مسلمانی که ذره ای ایمان در قلب او باشد از این عمل یزید و قاتلان امام حسین اعلام بیزاری می کنند، علما و بزرگان اهل سنّت هم همواره این کار یزید و فرماندهان او مانند عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد و شَمِربن ذی الجوشن را زشت دانسته اند و از آنها اعلام برائت و بیزاری نموده اند و به شهادت رساندن ظالمانه ی امام حسین رضی الله عنه و یاران او را کاری بسیار نفرت انگیز دانسته اند که در اینجا به چند نمونه از آنها اشاره می کنیم: 

فرق استغاثه و استعانت

سوال: فرق استغاثه و استعانت را دقیقا برام توضیح بدید؟ چون از نظر زبان فارسی خیلی شبیه هم هستند.
جواب: این دو کلمه در کل به معنای کمک طلبیدن می باشند اما از نظر معنای لغوی کمی تفاوت دارند.
زیرا "استغاثه" به معنای طلب استمداد و فریاد رسی فوری است اما "استعانت" می تواند فوری و یا غیر فوری باشد.
البته در برخی موارد "استغاثه" برای طلب کمک کردن در شرایط بسیار سخت به کار می رود اما به طور کلی چون هر دو به معنای طلب استمداد هستند لذا تنها در فوری و عدم فوری بودن آنها تفاوت لغوی وجود دارد.

تاثیر صدقه در درمان بیماری

یکی از برادران از منطقه حریملاء (منطقه ای نزدیک به ریاض) تعریف می کرد که یکی از زنان آن سرزمین به سرطان خون مبتلا شد. خانمی از اندونزی برای مراقبت و انجام کارهای این زن استخدام شد و این مستخدم، زنی خوش اخلاق و دین دار بود.
تقریبا بعد از گذشت یک هفته صاحب خانه احساس می کند که این مستخدم وقتی دستشویی می رود خیلی طولانی در آنجا می ماند و این زمان طبیعی نیست.
علت طولانی ماندن او را در دستشویی سوال می کند؟ اما مستخدم گریه می کند.
از او پرسید: چرا گریه می کنی؟
گفت: بیست روز پیش یک پسربچه ای را به دنیا آوردم، وقتی از طرف سازمان جهت کار به من زنگ زدند نخواستم که این فرصت را از دست بدهم و به خاطر نیاز مالی که داشتم برای کار پیش شما آمدم و علت این که در دستشویی مدت زیادی می مانم این است که سینه های من پر شیر می شود و من برای خالی کردن آن به دست شویی می روم.
زمانی که صاحب خانه متوجه ماجرا و نیاز مالی این مستخدم می شود کل مبلغی که قرار بود در این دوسال جهت انجام کار به او بدهد یکجا، تمام و کمال به او می دهد و می گوید این پول حقوق و دست مزد دوسال توست این را بگیر و نزد فرزندت برو و به او شیر بده و از او مراقبت کن و به آن زن مستخدم می گوید: این شماره تلفن من است اگر بعد از دوسال دوست داشتی می توانی برگردی و پیش ما بیایی.
بعد از چند وقت این خانم برای انجام آزمایش نزد دکتر می رود اما متوجه می شود که اثری از سرطان نیست. دکتر از آن زن می خواهد که چند آزمایش دیگر انجام دهد اما نتیجه ی همه آزمایشات یکی بود و دکتر مطمئن شد که آن زن کاملا شفا پیدا کرده است. دکتر دلیل بهبودی اش را سوال می کند و آن زن در جواب این سخن رسول الله صلی الله علیه و سلم را می گوید:
«داوو مرضاکم بالصدقة»: بیماران خود را با صدقه درمان کنید.
خواننده گرامی!
همین حالا نیت کن و صدقه بده! شاید ندانی که با صدقه دادن بزرگ ترین مصیبت ها و بلاها را از خودت دور می کنی.
حتما نباید صدقه یک چیز بزرگ باشد، هرکس به اندازه ی توانش صدقه بدهد اگرچه به اندازه نصف خرما باشد.
رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید: «اتقوا النار و لو بشق تمرة»: خود را از آتش جهنم دور نگه دارید، اگر چه با صدقه دادن نصف خرمایی باشد.
پس صدقه بدهید و به نیازمندان کمک کنید و بدانید که کفن جیب ندارد.

فرق بین “جاهل” و “بی سواد”

شاید برخی از ما فکر می کنیم هر بی سوادی نادان است و هر باسوادی دانا! در حالی که این اشتباه است.
کلمه "سواد" از "أسود" گرفته شده است یعنی سیاهی. در زمان قدیم با مرکب سیاه می نوشتند و هرکسی که می توانست آن سیاهی ها را بخواند به او می گفتند: با سواد.
اما "جهل و نادانی" ربطی به خواندن و نوشتن ندارد یعنی ممکن است شخصی توانایی خواندن و نوشتن را داشته باشد اما جاهل و نادان باشد. 

تقدیر

معنای تقدیر

تقدیر از ماده «قَدَرَ» گرفته شده است که در لغت به معنای بریک چیز توانا و مسلط شدن و اندازه گرفتن است.

اما معنای قدر یا تقدیر الهی:

علم و اراده پروردگار به تمامی کائنات قبل از پیدایش آن و این که هیچ حادثه ای اتفاق نمی افتد مگر این که در تقدیر نوشته شده است؛ یعنی قبل از نوشته شدن تقدیر علم خداوند آن را احاطه کرده بود. پس هر حادثه ای با علم و اراده قبلی پروردگار صورت می گیرد.

الله متعال می فرماید:«إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ» (القمر/ 49):«ما هر چیزی را به اندازه لازم و از روی حساب و نظام آفریده ایم».

و در جای دیگر می فرماید:«وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا» (الأحزاب: 38): «و فرمان خدا همواره روی حساب و برنامه دقیقی است و باید به مرحله اجرا درآید».

چنانچه وجود همه ی عالم قبل از آفرینش در تقدیر الهی بوده است، سرنوشت عالم نیز قبل از اینکه پروردگار آن را بیافریند در لوح محفوظ نوشته شده است. 

نقش علما و داعیان در دین گریزی

از آنجایی که بحث دین گریزی یک بحث جدی است و این مساله یکی از دغدغه های اساسی داعیان و علما دلسوز است لذا باید بیشتر به این موضوع پرداخته شود و در این راستا اقداماتی صورت گیرد.

دین گریزی عوامل مختلفی دارد که از مهمترین آنها می توان به فقر، تهاجم دینی و فرهنگی، محیط، دوست و همنشین، پیروی از هوای نفس و ... اشاره کرد.

که هریک از آنها شرح و تفصیل بیشتری را می طلبد اما چون بحث ما در این مقاله پیرامون نقش داعیان و علما در دین گریزی است لذا به همین مقدار اکتفا می کنم.