منت گذاشتن

کمک کردن به یکدیگر یک وظیفه ی انسانی و دینی است و دین مبین اسلام در کمک کردن به یکدیگر حال به صورت مالی یا معنوی بسیار تأکید و سفارش کرده است.

اما متاسفانه گاهی اوقات برخی از ما به خاطر کاری که برای یک دوست یا آشنا یا یک بنده خدا انجام می دهیم، منت می گذاریم و همواره به او یادآوری می کنیم.
منت گذاشتن نه تنها کار پسندیده ای نیست بلکه این کار باعث می شود که فرد مورد خشم و عذاب خداوند قرار گیرد تا جایی که روز قیامت خداوند با چنین اشخاصی سخن نخواهد گفت و به آنها توجهی نخواهد کرد.
ابوذر رضی الله عنه می گوید که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: «ثلاثةٌ لا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ القِیَامة ولا یَنْظُرُ إِلَیْهم وَلا یُزَکِّیهِم وَلهُمْ عَذَابٌ أَلیمٌ»: «سه گروه هستند که خداوند در روز قیامت به آنها توجهی نمی کند و با آنها سخن نمی گوید و آنها را پاک و اصلاح نمی کند و برای آنها عذاب دردناکی است» و رسول الله این جمله را سه بار تکرار کرد.
ابوذر گفت: این افراد بدبخت و زیان کار شدند! یا رسول الله آنها چه کسانی هستند؟
رسول الله فرمود: «المُسبِل والمنَّانُ وَالمُنْفِقُ سِلْعَتَهُ بِالحَلفِ الکاذِبِ»: یکی از این سه گروه کسی است که به خاطر احسان و نیکی که انجام داده بر مردم منت می گذارد. (صحیح مسلم/ ش:171)
 یک حکایت...
روزی مردی جوان از کنار رودی می‌گذشت، پیرمردی را در آنجا دید و آن پیرمرد از آن جوان خواست که به او در گذشتن از رود کمک کند. جوان کمک کرد و پیرمرد را از رود گذراند، سپس پیرمرد از او تشکر کرد و هر کدام به راه خود ادامه دادند.
پس از مدتی آن جوان، پیرمرد را دید و جلو رفت و پرسید: ای پیرمرد مرا می شناسی؟ پیر جواب داد: نه نمی شناسم. جوان گفت: من همان کسی هستم که تو را از آب رد کردم! پیر دوباره تشکر کرد و دعای خیر برای آن جوان کرد.
پس از مدتی دوباره آن جوان و پیرمرد یکدیگر را ملاقات کردند و دوباره همان حرف ها گفته شد و این ملاقات چند بار تکرار شد.
روزی دیگر آن جوان دوباره پیرمرد را دید جلو رفت و پرسید: ای پیرمرد مرا می شناسی؟ پیرمرد که چشمانی ضعیف داشت، جواب داد: نه نمی شناسم. جوان گفت: من همان کسی هستم که تو را از آب رد کردم!
پیرمرد که دیگر از حرف های آن جوان خسته شده بود، گفت: ای کاش آب مرا می بُرد ولی تو مرا از آب رد نمی کردی!
قصه برخی از ما هم همین است، یک کار خوبی را که برای کسی انجام می‌دهیم همیشه یادآوری می‌کنیم و منت می گذاریم.
بنابراین منت گذاشتن یک صفت قبیح و زشتی است که باید از آن دوری کنیم و کسی که منت می گذارد روز قیامت از زیان کاران خواهد بود. پس سعی کنیم کارهای خوب را بی منت انجام دهیم تا ارزش و پاداش آن، هم نزد خدا و هم نزد بندگان خدا حفظ شود.

دوستی و دشمنی

انسان موجودی اجتماعی است به همین جهت با افراد مختلفی در قالب دوست یا آشنا و یا هم نوع ارتباط برقرار می کند اما گاهی این انتخاب ها و دوستی ها خوب از آب در نمی آید.

به عنوان مثال: با فردی دوست می شویم و فریب ظاهر و رفتار خوب و زیبای او را می خوریم و با او ارتباطی صمیمی برقرار می کنیم. خوب طبیعی است هرکس از چنین دوستی انتظار خوبی، وفاداری و یاری کردن در مشکلات را دارد اما غافل از آن که این شخص به خاطر اهداف مختلفی که داشته با ما دوست شده است و به ظاهر خود را دوست و یار ما معرفی کرده اما زمانی متوجه این موضوع می شویم که از آن فرد به ظاهر وفادار ضربه می خوریم.

حافظ چه زیبا می گوید:

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

شیوه ی چشمت فریب جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

توضیح: ما از دوستان انتظار و توقّع یاری کردن و وفاداری در دوستی داشتیم اما آنچه را که خیال می کردیم، اشتباه بود. بنابراین از هیچ کس نباید توقع و انتظاری داشت. چون هرکس به فکر خودش هست. نگاه و ظاهر افراد، انسان را فریب می دهد و به گمان این که آن فرد قصد دوستی دارد با او صلح و دوستی برقرار می کنیم اما غافل از این که این دوستی او از روی فریب و نیرنگ و به قصد آزار و اذیت بوده و اینجاست که می فهمیم در این دوستی اشتباه کردیم و آن دشمنی و فریب را صلح و دوستی می پنداشتیم.

برهمین اساس خداوند متعال در قرآن می فرماید: «الْأَخِلَّاء یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ» (زخرف/67): (دوستان در آن روز دشمنان یکدیگر خواهند شد مگر پرهیزگاران).

توضیح: کسانی که در دنیا به خاطر اهداف شخصی و دنیایی با یکدیگر دوست و رفیق می شوند در روز قیامت با یکدیگر دشمن می شوند اما آن کسانی که در دنیا به خاطر دین و الله با یکدیگر دوستی برقرار می کنند در روز قیامت هم دوستان و عزیزان یکدیگر هستند.

پس سعی کنیم اگر با کسی دوستی می کنیم به خاطر الله با او دوستی کنیم و حتی اگر با کسی دشمنی می کنیم به خاطر الله با او دشمنی کنیم. شایسته نیست که فرد مسلمان و مومنی به خاطر اهداف شخصی و یا دنیایی با کسی دوستی و یا دشمنی کند.

چنانچه رسول مکرم اسلام می فرماید: «أَوْثَقُ عُرَى الْإِیمَانِ الْحَبُّ فِی اللَّهِ وَالْبُغْضُ فِی اللَّهِ»: «محکم ترین دست آویزهای ایمان این است که دوستی و دشمنی به خاطر الله باشد». (مسند أبی داود / ش:783) و (مصنف ابن أبی شیبة / ش: 30443 و ش: 34338)

آیا مال و ثروت بد است؟

یکی از منزل گاه های انسان دنیاست. انسان پس از گذراندن زندگی در رحم مادر پا به دنیا گذاشته و چند روزی را در این آنجا زندگی می کند. الله متعال در دنیا به انسان نعمت های گوناگون و زیادی داده است تا انسان با استفاده و مشاهده این نعمت ها بتواند پروردگار و خالق خویش را شناخته و او را هرچه بهتر و بیشتر عبادت کند و یکی از نعمت های مهمی که خداوند در دنیا به برخی انسان ها ارزانی می کند، مال  و ثروت است.

ثروت نعمتی است که برخی آن را بد و برخی آن را خوب می دانند. حال قصد دارم در این پست به بررسی این مساله بپردازم که نظر اسلام و قرآن در مورد مال و ثروت چیست؟

(به ادامه مطلب بروید)

خود ارضایی

استمناء یا خود ارضایی (جق - جلق) عملی زشتی است که متاسفانه برخی دختران و پسران گرفتار آن هستند و این عمل سبب به وجود آمدن مشکلات جسمی و روحی می شود که بسیاری از افراد از عوارض جبران ناپذیر آن اطلاع کافی ندارند.

افرادی که خود ارضایی را تجربه می کنند فقط برای مدت کوتاهی احساس رضایت و آسودگی دارند اما بعد از آن همه چیز برعکس می شود.

بنده با توجه به حرفه و تخصص خودم قصد دارم در این پست از نگاه شریعت این عمل زشت را مورد بررسی قرار دهم. به همین جهت اگر کسی می خواهد از آسیب و عوارض خود ارضایی آگاهی پیدا کند پیشنهاد می کنم به سایت ها یا مجلات یا شبکه های پزشکی مراجعه کند.

(به ادامه مطلب بروید)

اهمیت تربیت روح

بین جسم و روح شباهت ها و تفاوت هایی وجود دارد. یکی از شباهت های جسم و روح این است که؛ همان طور که جسم نیاز به غذا دارد روح هم نیاز به غذا دارد. اگر جسم گرسنه شود مشکلاتی را به وجود می آورد اگر روح هم گرسنه شود خطراتی را می آفریند. در این نوشتار می خواهیم به اهمیت تغذیه روح بپردازیم.