| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
سوال: چرا در قرآن معنی "ذلک" در اولین آیات سوره بقره به "این" معنی شده در حالی که "آن" هست؟
جواب: البته این سوال به شکل دیگری هم مطرح می شود که چرا خداوند در قرآن فرموده: "ذلک الکتاب" در حالی که باید می فرمود: "هذا الکتاب"؟ چون قرآن در دست ماست و باید اشاره به نزدیک شود نه اشاره به دور!
جواب این است که:
گاهى از اسم اشاره بعید براى بیان بزرگی چیز یا شخصى استفاده مىشود و در زبان فارسى هم مانند آن را داریم.
به عنوان مثال در حضور افراد بزرگ مىگوییم: "اگر آن سرور اجازه دهند چنین کاری را انجام می دهیم". در حالى که باید "این سرور" گفته شود!
که این تعبیر براى بیان عظمت و بالا بودن مقام آن شخص به کار می رود.
بنابراین قرآن در عظمت و جایگاه بالایی قرار دارد، برهمین اساس خداوند، قرآن را با اسم اشاره دور معرفی کرد تا جایگاه بالای قرآن را بیان کند.
حال با توجه به این توضیح برخی از مفسرین "ذلک" را به "این" و برخی هم به "آن" ترجمه کرده اند.
به عنوان مثال: شیخ عبدالرحمن سعدی "ذلک الکتاب" را این گونه معنا کرده است: «هذا الکتاب العظیم...»: «این کتاب بزرگی است». (تیسیر الکریم الرحمن/ ص40)
و برخی هم مانند آیت الله مکارم شیرازی "ذلک" را به همان معنای اصلی اش ترجمه کرده اند و در ترجمه این قسمت از آیه گفته اند: « آن کتاب با عظمتی است...».
در هر صورت "ذلک" به جایگاه بالا و عظمت قرآن اشاره دارد.
باسلام وخداقوت وآرزوی توفیق وتاییدات مستمرالهی برای جنابعالی.اینجانب به طوراتفاقی باوبلاگ شماآشناشدم.من هم دوست دارم نظرات خودراارسال کرده تابررسی بفرمایید:
1-بی ادب ترین یا بدبخت ترین شخص،کسی است که اجازه نمیدهد تاخالقش بااوصحبت کند.چون قرآن نمیخواند.
2-برای هیچ امری نیامده:" هی علی..." و فقط برای نمازآمده.چون تنهانمازدراول وقتش مهمتراست.یعنی بقیه کارهارارهاکن.
3- چرادراکثرآیات نماز و زکات باهم امده اما خمس تنها درآیه 40 انفاق،آنهم باکلمه واعلمو(بدانید)آمده؟تاکید وجوب خمس از کجای آیه یا آیات دیگراستخراج شده؟
درصورت بررسی وپاسخ به نظرات بنده،مسایل مهم علمی ودینی مطرح خواهم کرد. والسلام.
وعلیک سلام و رحمة الله و برکاته
خوشبختم از آشنایی با شما
از دیدگاه اهل سنت در وقت قتال و جنگ و در غنیمت های به دست آمده از جنگ خمس واجب می شود.
و در سوره انفال آیه 41 در مورد خمس این چنین می فرماید: وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِن کُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللّهِ: ( ای مسلمانان ! ) بدانید که همه غنائمی را که به دست می آورید ، یک پنجم آن متعلّق به خدا و پیغمبر و خویشاوندان ( پیغمبر ) و یتیمان و مستمندان و واماندگان در راه است . ( سهم خدا و رسول به مصالح عامّه ای اختصاص دارد که پیغمبر در زمان حیات خود مقرّر می دارد یا پیشوای مؤمنان بعد از او معیّن می نماید . بقیّه یک پنجم هم صرف افراد مذکور می شود . چهار پنجم باقیمانده نیز میان رزمندگان حاضر در صحنه تقسیم می گردد.
اما زکات فریضه ای است که شریعت حدی را از طلا، نقره، گوسفند، گاو، شتر و... تعیین کرده که با رسیدن به خد نصاب و با گذشت یک سال دادن مقدار تعیین شده زکات واجب می شود